Лазарополе

За настанувањето на името на ова село, постои легенда. Таа вели дека луѓето бегајќи од Турците се скриле во пештера, која секогаш ги засолнувала при слична закана. Меѓутоа, за несреќа, откако Турците се оддалечиле Калина мома почнала да пее. Тие ја слушнале и го запалиле влезот на пештерата. Сите се задушиле од димот, освен Лазар, кој го основал селото што и денес го носи неговото име. Д-р Блаже Смилевски, пак, името го објаснува етимолошки. Според него, тоа произлегува од старословенскиот збор лазоръ, кој означува големо пространство без шума.

Селото се наоѓа на надморска висина од 1.350 метри и претставува една од највисоките населби на овие простори воопшто. Распослано е на висорамнина на планината Бистра. Специфично е и по тоа што само овде во Македонија расте лазарополската дива ружа.

Во духот на богатата црковна традиција, како порано, така и денес овде се прославува големиот празник Илинден. Ние го посетивме ова село токму на тој ден. Само што пристигнавме, веднаш го забележавме хотелот „Калин“, за кој претходно имавме само слушано. Ја разгледавме околината на селото, а се прошетавме и по долината на Лазороска Река. Забележлива беше големата раздвиженост на луѓето, која е присутна само за време на летниот период. Бидејќи како и голем број села во овој крај, зимно време тука не живеат луѓе. Ме радува фактот што и покрај распаднатите куќи, видов дека голем број од нив се веќе обновени, и тоа во духот на старата архитектура.

Вечерта присуствувавме на прославата што кулуминира со ора на сретсело и со звукот на зурлите и тапаните, неизбежни при какви било веселби во овие краишта. Си заминавме доцна во ноќта, носејќи со себе уште едно парче скриени убавини.